این تصویرِ واقعی را از باغِ رؤیا، سه روز پیش (Jan 14, 2022) دوربین سوّم هابل گرفته از کهکشان NGC 976 که 150 میلیون سال نوری از کهکشان ما فاصله دارد.
تماشای این کهکشان، که کَه (کاه) + کش (بن مضارع از مصدر کشیدن) + ان است و = جایی که کاه کشیده شده است، و اندیشیدن به این نامگذاری که به این سبب است که درخشش ستاره‌های ریز و درشت، همچون راهی در آسمان است که پر از کاه شده و برخی را باور آن است که پیشینیان ما می‌پنداشتند این راهی بوده که کسی با بارِ کاه از آن می‌گذشته و هنگام کشیدنِ کاه بخشی از کاه‌ها ریخته است، این‌ها همه قرار است حوالی ساعت 2 بعد از نیمه‌شب به دادت برسند که یادت بیفتد خوشبختانه جزئی از اجزاء کوچک هستی هم نیستی!
و خدا را چه دیدی؟ شاید در گذار از این عمرِ کوتاه و در شبی که به آسمان می‌روی یا می‌برندت، گاری پر از کاهِ درخشان و صاحب‌ش را دیدی که سرمست و آزاد، هر از گاهی کمی کاه به تاریکیِ دنیا می‌ریزد و کهکشان می‌آفریند و یادت می‌افتد که همیشه:
خیالِ من به تماشای آسمان بوده است،
به دوشِ ماه و به آغوشِ کهکشان بوده است،
گمان مبر که همین خاکدان نشیمن ماست؛
که هر ستاره جهان است یا جهان بوده است…*
- اقبال لاهوری